Suknia ślubna – ubiór panny młodej zakładany podczas ceremonii ślubnej. Jej kolor, styl oraz rola zależy od religii i obyczajów panujących w danej kulturze.
W kulturze zachodniej już od czasów średniowiecznych śluby były nie tylko związkiem dwojga ludzi, ale małżeństwa zawierane były w celach politycznych i gospodarczych. Panny młode ubierane były więc w taki sposób aby odpowiednio reprezentować swoje rodziny. W bogatych warstwach społecznych suknie ślubne szyte były z drogich tkanin jak welwet czy jedwab. Suknie odzwierciedlały status społeczny panny młodej. Najbiedniejsze panny młode na ceremonię ślubną zakładały swoje najlepsze kościelne stroje.
W czasach obecnych tradycyjnym kolorem sukni ślubnej jest biel i odcienie koloru kremowego np. ecru. Jedną z pierwszych panien młodych, która do ołtarza ubrała suknię koloru białego była Maria I Stuart. Zmiana koloru sukni została wtedy potraktowana jako zła wróżba, gdyż biały kolor w tamtych czasach był we Francji oficjalnym kolorem żałobnym. Kolor biały popularnym stał się dopiero w XIX wieku.
Przed okresem wiktoriańskim suknie ślubne mogły mieć dowolny kolor, oprócz czerni, która symbolizowała żałobę oraz czerwieni kojarzonej z prostytucją. Biały kolor stroju stal się z upływem czasu symbolem szczęścia, czystości serca oraz dziecięcej niewinności. Z czasem kolorowi białemu przypisano także symbolikę dziewictwa.
W kulturze Chińskiej suknie ślubne bardzo często wykonuje się w kolorze czerwonym, który symbolizować ma powodzenie. Podczas współczesnych chińskich ślubów panny młode bardzo często wybierają białe stroje, które zmieniają w trakcie trwania ceremonii na strój koloru czerwonego bądź złotego.
W północnej części Indii tradycyjnym kolorem sukni ślubnych jest czerwony, który symbolizować ma pomyślność. Często używany jest także zielony kojarzony z płodnością. W południowej części Indii tradycyjnym strojem weselnym jest natomiast biała lub tez kremowa sari.