Autofocus lub autofokus (AF) – automatyczny system ustawiający ostrość w aparatach fotograficznych. Wyróżnia się dwa rodzaje rozwiązań umożliwiających automatyczne nastawianie ostrości – system aktywny oraz pasywny.
W systemie aktywnym, przy pomocy wiązki promieni podczerwonych lub też ultradźwięków, dalmierz mierzy odległość obiektu od aparatu. Dzięki tej informacji aparat ustawia odpowiednio obiektyw.
System pasywny mierzy kontrast bądź przesunięcie fazowe pomiędzy detalami znajdującymi się w kadrze. Maksymalny kontrast oznacza prawidłowe ustawienie ostrości. System ten nazywany jest także "AF z detekcją kontrastu lub fazy TTL".
Istnieją także aparaty w których ostrość jest stała. Ustawiona jest ona od danej minimalnej odległości granicznej aż do nieskończoności. Efekt ten jest możliwy dzięki dużej głębi ostrości, występującej w obiektywach szerokokątnych, zastosowanych w tych aparatach.
Aparaty wyposażone w AF posiadają zwykle kilka trybów pracy. Jednokrotne nastawienie ostrości, zazwyczaj z priorytetem ustawienia ostrości, oznacza że aparat zdjęcie wykona dopiero po ustawieniu ostrości. Ciągłe nastawienie ostrości, posiada zazwyczaj pierwszeństwo wyzwolenia migawki. W praktyce oznacza to, że zdjęcie wykonać można nawet w momencie, gdy ostrość nie jest dokładanie ustawiona.
Tryb pasywny jest najczęściej stosowaną metodą ustawiania ostrości w lustrzankach jednoobiektywowych. W trybie tym stosuje się zespół kilku czujników AF, najczęściej ułożonych na planie krzyża. W danym momencie wykorzystywany jest jeden z nich, a ze względu na sposób jego wyboru wyróżnić można kilka trybów pracy:
Pierwszym aparatem fotograficznym, w którym zastosowany został autofocus, była Konica AF (1978).