Alimenty – z łac. alimentum „pokarm”, alere „karmić, żywić” - to środki, świadczone na rzecz osoby, która jest niezdolna do utrzymania się własnymi siłami. Mogą one obejmować pieniądze czy też świadczenia w naturze. Są zazwyczaj obligatoryjne oraz regularne. Obowiązek alimentacyjny wynikać może z małżeństwa, pokrewieństwa bądź powinowactwa.
Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci trwa do ukończenia przez dziecko 18 stego roku życia lub też do ukończenia przez nie nauki w szkole publicznej, w systemie dziennym. Nie trwa jednak dłużej niż do 25 tego roku życia dziecka. Wyjątkiem od tej zasady są dzieci niepełnosprawne, które nie potrafią utrzymać się samodzielnie.
Przy ustalaniu wysokości alimentów brane są pod uwagę potrzeby dziecka oraz możliwości majątkowe i zarobkowe jego rodziców. Zazwyczaj stosuje się zasadę, że koszty utrzymania dziecka oboje z rodziców ponoszą po równo oraz solidarnie. Równy powinien być także poziom alimentów na każde z dzieci, chyba że występują istotne okoliczności jak konieczność leczenia medycznego.
W przypadku gdy rodzice znajdują się w niedostatku, istnieje obowiązek alimentacyjny dzieci wobec rodziców. Gdy rodzice posiadają kilkoro dzieci, wszystkie one zobowiązane są do alimentacji swoich rodziców.
W związku małżeńskim oboje małżonkowie zobowiązani są do zaspokajania potrzeb rodziny oraz każdego z jego członków. Alimentów dochodzić można także w przypadku, gdy z małżeństwa nie urodziły się dzieci. W przypadku obowiązku alimentacyjnego pomiędzy małżonkami stosowana jest zasada równej stopy życiowej, która oznacza że małżonek domagający się alimentów otrzyma świadczenia umożliwiające zapewnienie takiego samego poziomu życia. Obowiązek alimentacyjny trwa także gdy małżonkowie pozostają w separacji.
Po rozwodzie małżonków, w określonych okolicznościach także może wystąpić obowiązek alimentacyjny. W przypadku orzeczenia rozwodu bez orzekania o winie lub też gdy orzeczono rozwód z winy obojga małżonków obowiązek alimentacyjny trwa nadal. Wygasa on tylko i wyłącznie względem osoby, która została uznana za wyłącznie winną rozkładowi pożycia małżeńskiego.
W przypadku rozwodu bez orzekania o winie, gdy jeden z współmałżonków znajduje się w niedostatku może żądać wypłacenia alimentów. Obowiązek ten trwa 5 lat od momentu uprawomocnienia się wyroku rozwodowego. Gdy jeden z małżonków zostanie uznany wyłącznie winnym rozpadowi małżeństwa, zobowiązany jest do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, nawet gdy ten nie znajduje się w niedostatku. Obowiązek ten trwa aż do śmierci małżonka niewinnego lub do momentu zawarcia przez niego nowego małżeństwa.